Profilaktyka zaburzeń odżywiania jest na świecie coraz bardziej rozpowszechniana. Wielu ludzi potrafi zdefiniować najpopularniejsze choroby i scharakteryzować ich przyczyny. Rzadko kiedy jednak mówi się o opłakanych skutkach zaburzeń odżywiania, które często są nieodwracalne i nie da się ich wyleczyć. Jedną z najcięższych chorób związanych z odżywianiem jest bulimia, która w zaawansowanych stadiach potrafi w organizmie chorego zrobić prawdziwe spustoszenie.
Dlaczego leczenie bulimii nie jest łatwe?
Bardzo często osoby cierpiące na bulimię zbyt późno decydują się zasięgnąć pomocy lub zbyt późno zostają zdemaskowane przez najbliższe osoby. Leczenie bulimii to bardzo złożony proces, który wymaga całodobowej opieki nad chorym, konsultacji psychologiczno – psychiatrycznych oraz odpowiedniej kuracji farmakologicznej. Ponadto choroba pozostawia w organizmie duże spustoszenie – szczególnie u osób, które chorują od kilku lat. Niedożywienie organizmu i brak odpowiedniej ilości składników odżywczych często prowadzą do uszkodzeń i niewydolności wielu organów wewnętrznych. Oznacza to, że leczenie bulimii w zaawansowanym stadium to nie tylko wyjście z choroby, ale także niwelowanie skutków, jakie ona po sobie pozostawiła.
Co warto wiedzieć o chorobie?
Bulimia to niezwykle złożona choroba, zaliczana do zaburzeń odżywiania, która ma podłoże psychologiczne. Cierpią na nią zazwyczaj młode osoby, aktywne fizycznie, które mają problem z akceptacją swojego ciała. Dużą rolę gra również poczucie własnej wartości oraz zaburzenie percepcji kanonów piękna. Bulimia jest niezwykle ciężka do wykrycia, ponieważ chorzy potrafią doskonale kryć się ze swoimi objawami. Kulminacyjnym momentem bulimii jest występowanie u chorego stanów, w których to może przyjąć on kilka tysięcy kalorii, w którym czasie, a później zwrócić to w postaci wymiotów z poczucia winy. Akty tego typu u chorych zdarzają się nawet kilka razy w tygodniu i po dłuższym czasie bywają bardzo niebezpieczne dla zdrowia.
